Milo με ονόμασε μια καλή κυρία που μιλά ξένες λέξεις, Ολλανδικές, μου είπαν. Η καλή κυρία έφυγε. Κανείς δεν γνωρίζει εδώ πώς με λένε. Είμαι ο εκεί πίσω.
Είμαι κούκλος. Κανείς δεν με βλέπει εδώ που είμαι. Έχω και τσιπ, έχω και εμβόλιο και μοναξιά και σκοτάδι. Εδώ δεν έχει ρεύμα. Έχει λάσπες. Όμως, πώς να δείτε το λευκό μου χρώμα;
Η μανούλα μου ζει σε ένα χωριό εδώ κοντά, νεαρή πολύ, είμαι από τη δεύτερη γέννα της. Από τα πρώτα αδελφάκια, 14 στον αριθμό, είναι σχεδόν όλα εδώ στο καταφύγιο, ξεχασμένα. Ας είμαι δίκαιος. Τα δέκα είναι εδώ πίσω. Έτσι θα είμαι κι εγώ σε λίγο. Μάλλον είμαι ήδη;
Δεν γνωρίζω τίποτα. Μα που να μάθω πίσω από τα σίδερα;
Το μόνο που ξέρω είναι ότι μια ζωή εδώ μέσα, δεν είναι ζωή και είμαι τόσο μικρός!
Ζητώ μια αυλίτσα με ήλιο, δεν ζητώ βόλτες στο πάρκο - είναι πολυτέλεια, ζητώ πρώτα πρώτα ένα τεράστιο μπάνιο, χρόνο και υπομονή. Ένα παλιό πουλόβερ για το κρεβατάκι μου - εδώ δεν έχω, λίγο φρέσκο νεράκι - ούτε αυτό είναι δεδομένο στο καταφύγιο, και λίγη παρέα. Πολλά δεν είναι. Επειδή δεν γνωρίζω τίποτα, δεν θα είμαι το παρεάκι σας από την αρχή, μόνο μόνος μου ξέρω να κάθομαι. Τουλάχιστον να αρχίσω να ζω σε μια αυλή με ασφάλεια, να κάθομαι στον ήλιο, να έχω φαγάκι και νερό, να βλέπω κάτι. Εδώ είναι τα πάντα συνώνυμα του τίποτα. Όχι, δεν θα έρθω αν με φωνάξετε, θα πρέπει να έχετε υπομονή να το μάθω. Είμαι ο second hand σκύλος που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ. Έχετε χρόνο; Έχετε μια αυλίτσα; Έχετε καρδιά για μια σωτηρία / διάσωση / πράξη / λύτρωση, πώς το λέτε εσείς αυτό στη γλώσσα σας; Και μετά θα ανοιχτώ κι εγώ ο Κανένας.
Πάρτε την Κωνσταντίνα, γράψτε το το mail και το SMS, θα σας πει τα πάντα, θα σας στείλει όλες τις φωτογραφίες μου, έξοδα δεν έχω, θα στειρωθώ και άμεσα, πάρτε με πριν μεγαλώσω κι άλλο πίσω από τα σίδερα όπως τα αδελφάκια εκεί πίσω…
ktsonaka@gmail.com, 694 9194063