Με ονόμασαν έτσι γιατί ούτε εγώ πιστεύω ότι ήμουν τόσο τυχερος πριν 2 χρόνια. Ζούσα σε μία αποθήκη ενός ξυλουργού. Κλειδωμένος, δεν φαινόμουν. Η φωτιά είχε κυκλώσει το κτήμα. Κι όμως με είδαν, με άκουσαν και με έσωσαν. Και έφυγα από εκεί για πάντα. Έχω περάσει πολύ δύσκολα και γι’αυτό φοβάμαι κάποιες απότομες κινήσεις και ταράζομαι με τις έντονες φωνές. Οπότε αν είσαι ήρεμος άνθρωπος, και είχες ιδανικά ξανά κάποιο pitbull σαν εμένα, είσαι ο άνθρωπος μου και δεν το ξέρεις!