Η Φρίντα ήταν μόλις ενος έτους όταν τη βρήκαμε, μια μικρή ψυχούλα που είχε ήδη γνωρίσει τη μοναξιά και τον φόβο. Τη βρήκαμε σε μια στροφή στην έρημη ανηφόρα του βουνού. Κάθισε εκεί, με τα μάτια γεμάτα αβεβαιότητα, κι εμείς της δώσαμε λίγη τροφή, την πλησιάσαμε απαλά, τη χαϊδέψαμε. Κάθε φορά που προσπαθούσαμε να την πάρουμε αγκαλιά, τραντάζονταν από το φόβο της. Μα το ξεχωριστό σημάδι της — μια μικρή καρδιά στο μέτωπό της — μας έλεγε ότι μέσα της έκρυβε μια τρυφερή ψυχή που ζητούσε αγάπη.