Όταν την είδαμε για πρώτη φορά, ήταν 13 Νοεμβρίου του 2025, την ημέρα που διασώθηκε, όλοι είπαμε: «Τι ομορφιά!» και έτσι δεν ήταν εύκολο να βρούμε ένα όνομα για κείνη. Της δώσαμε, μετά από πολλή σκέψη, το όνομα Regina, καθώς είναι μεγαλοπρεπής και τόσο όμορφη, τόσο στην εμφάνιση όσο και στον χαρακτήρα της. Εμφανίστηκε μια μέρα σε κάποια γειτονιά, όπου ο γιος ενός ηλικιωμένου ζευγαριού κάλεσε τους πάντες, εθελοντές και μη, να την πάρουν, γιατί έπαιζε στον κήπο με τις κουβέρτες και τις παντόφλες τους. Παλαιότερα αυτό το έκανε το επάγγελμα Μπόγιας.
Δυστυχώς, οι παντόφλες φάνηκαν πιο πολύτιμες από το να βοηθήσουν αυτή την υπέροχη νεαρή κυρία που θα έφερνε ζωή στο σπίτι τους. Είναι περίεργο, ήταν τόσο καθαρή, φροντισμένη και κοινωνική. Ποια να είναι άραγε η ιστορία της; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, αυτό που μπορούμε να μάθουμε είναι η συνέχειά της. Τώρα ζει μαζί με τον Hercules, τη μεγάλη κυρία Ira, τον Ivan, τον Max, τη Lucy, την Tina, τη Rina και τον Toni. Τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά σκυλάκια είναι φίλοι της. Πλησιάζει τους ανθρώπους αμέσως, έχει λάβει τα εμβόλιά της και την καλύτερη ιατρική φροντίδα, είναι υγιέστατη, πολύ όμορφη και έτοιμη να βρει το παντοτινό της σπίτι. Εκείνο που θα έχει ζωή, που θα δίνει ζωή, που η παντόφλα θα γίνεται αφορμή για γέλιο και χαρά.
Η Κωνσταντίνα θα σας δώσει για τη Regina όλες τις πληροφορίες και πολλές συμβουλές για το κοινό σας μέλλον. Η Regina δεν έχει έξοδα. Είναι τα πάντα καλυμμένα, έχει μόνο χαρά να δώσει.
Σε εκείνο το σπίτι δεν υπάρχει πια καμία κίνηση, καμία ζωή, όλα αποστεωμένα, νεκρά, ψυχή ζώσα, μόνο παντόφλες και κουβέρτες. Άψυχες. Διότι όπου υπάρχουν ψυχές υπάρχει και κίνηση, μετακίνηση, "βαβούρα", ανάσες, γέλια. Ας μην πούμε άλλα, ας πράξουμε μέρες που είναι. Μέρες Χριστουγέννων. Ας είναι και για τη Regina μέρες μιας νέας αρχής χωρίς το κρύο και τη μοναξιά ενός καταφυγίου. Αλλάξτε της το όνομα, αν το αποφασίσετε, αλλάξτε τη ζωή της, τη ζωή σας!