Τρεις αδελφούλες είμαστε, χαρούμενες και φουντωτές και υγιέστατες.
Σε σακούλα βρεθήκαμε, καλά ακούσατε ή μάλλον διαβάσατε, νύχτα ξύπνησαν τη γιατρό για να μας δώσει πρώτες βοήθειες. Με κλειστά ματάκια και με μπιμπερό μας ανέλαβε η κυρία Ρένα μέχρι τώρα. Μας ανέστησε και να μας.
Επάνω αριστερά η Ιόλη, κάτω δεξιά η Ιουλία και σε ξεχωριστή ανάρτηση η Ισαβέλλα. Βρισκόμαστε στην καλή γιατρό μας, αυτήν που ξυπνήσαμε.
Τα ονόματα; Ήταν Ιούλιος βλέπετε, 6/7/25, όταν γεννηθήκαμε. Αλλάξουν όμως όπως και η ζωή μας.
Δυστυχώς η κ. Ρένα δεν μπορεί να έχει όλες εμάς και να μας φροντίζει τώρα που γίναμε ολόκληρα κουταβάκια. Μας νοιάστηκε και δεν κοιμόταν για να μας μεγαλώσει. Τώρα όμως πρέπει να βρούμε τον δρόμο μας.
Αυτός συνεχίζει να είναι δύσκολος μιας και μας οδήγησε στο καταφύγιο. Ποτέ δεν θα εξοικιωθεί κανένα σκυλάκι με τον χειμώνα, τις βροχές, τις λάσπες και τη μοναξιά. Τα συνηθίζουμε, όλα μας, αλλά δεν είναι επιλογή μας.
Μιας και εμείς μόλις ήρθαμε στο καταφύγιο και ακόμα δεν έχουμε βιώσει στο πετσί μας - που λέτε εσείς - όλα αυτά, τώρα και όχι αύριο είναι ευκαιρία να μας πάρετε. Έστω κάποια από εμάς.
Η Κωνσταντίνα θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες. Θα σας πει, δεν έχουμε έξοδα. Θα σας πει ότι στις 30/8 και 22/9 κάναμε το εμβόλιό μας, θα σας βοηθήσει σε όλα τα χαρτιά που φτιάχνετε με όλες τις σφραγίδες. Τι ειρωνία! Σφραγίδες και χαρτιά και έγγραφα για τον δρόμο και τη σακούλα που ήμασταν...
Φαίνεται για κάποιο λόγο σωθήκαμε. Μήπως είστε εσείς;