Ολόλευκη στο σώμα είμαι εγώ η Εύα με δυο μαύρες ολοστρόγγυλες βούλες στην πλατούλα και ένα συμμετρικό προσωπάκι με εκφραστικά μάτια. Ετών μόλις δυο και λίγων μηνών. Υγιέστατη είμαι επίσης με εξετάσεις αίματος και εμβολιασμό και στείρωση και βιβλιάριο. Τόσα πολλά δεν έχουν άλλα καημένα που είναι στο δρόμο. Μα ... τι να τα κάνω κι εγώ όλα αυτά πίσω από τα κάγκελα;
Ήμασταν δύο αδελφούλες, τυχερές αδελφούλες, αφού η κα Εύα σταμάτησε με την κορούλα της, μας έβαλε σε ένα ωραίο μαύρο Jeep και δεν μας άφησε στο έλεος Θεού και ανθρώπων στο δρόμο για το καταφύγιο του Παρνασσού. ‘Ετσι ξεκινά η ιστορία μας.
Η αδελφούλα μου που πήρε το όνομα της κόρης, Αικατερίνη, ζει στην Ολλανδία όπου και υιοθετήθηκε. Την φωνάζουν Έκα, έτσι γραμμένο ανορθόγραφα, το Αικατερίνη ήταν πολύ μεγάλο, μακρύ. Μα τι τα θέλετε; Είναι στα ζεστά; Έχει φροντίδα και οικογένεια; Ε λοιπόν, ας είναι με έψιλον.
Οι φίλοι μου φεύγουν ένας ένας κι αυτοί, ο τελευταίος, ο Οδυσσέας βρίσκεται στη Δράμα κι εγώ είμαι μόνη μου στα τέσσερα κάγκελα που λένε, διότι εδώ οι τοίχοι δεν είναι συμπαγείς, όχι, είναι με κάγκελα που μπάζουν από παντού. Έχει σκοτάδι και κρύο και τσίγκους και μοναξιά και απελπίζομαι. Είμαι μια πολύ κοινωνική και χαρούμενη κοπελίτσα, παίζω και χαίρομαι όταν έχω επισκέψεις, κολλάω στα κάγκελα / στους τοίχους για να δεχτώ χάδια, γίνομαι χαλκομανία για να με ακουμπήσετε και να σας νιώσω.
“Ζω” σε καταφύγιο, ζωή δεν λέγεται αυτή, κρυώνω, σας χρειάζομαι.
Ίσως φύγω κι εγώ για την Ολλανδία, ίσως όμως προλάβετε εσείς να με πάρετε.
Έξοδα δεν έχω, είναι όλα καλυμμένα, ακόμα και το τσιπάκι μου και τα αντιπαρασιτικά μου και το κολάρο μου. Εγώ εδώ στο κρύο και στην υγρασία δεν μπορώ να κρατώ αρχείο, τα έχω παραδώσει όλα στην Κωνσταντίνα. Με αγαπά και με γνωρίζει από μωρό, έχει τα πάντα για μένα. Φωτογραφίες από την πρώτη μέρα διάσωσης μέχρι και πολύ τελευταίο βίντεο πριν φύγει ο φίλος μου ο Οδυσσέας για την οικογένειά του.
Είμαι ένα πολύ νεαρό σκυλάκι εξαιρετικού χαρακτήρα με όμορφο όνομα και ψυχή. Eίμαι μια χαρούμενη σκυλίτσα. Γιατί αλήθεια; Πως μπορεί εδώ μέσα ή μάλλον εδώ έξω να είναι κάποιος χαρούμενος; Εδώ το "μέσα είναι έξω". Οξύμωρον.
Αύριο μπορείτε να με έχετε. Να προλάβουμε τον χειμώνα και τις μεγάλες βροχές. Αλλά κυρίως να προλάβουμε τη μοναξιά και το σκοτάδι και αυτό το εξωτερικό "μέσα".
Είμαι η Εύα και εδώ δεν είναι ο παραδεισος. Πάρτε με και ας είμαι Εύα με “αι”!