Μια ρομαντική ιστορία για έναν μεγαλόκαρδο αρκούδο. Το περασμένο καλοκαίρι όπου εργαζόμουν στον τουρισμό και ήμουν μακριά από την σχέση μου συναντήθηκα με την φίλη μου Άννα-Μαρία που είχε έρθει στα μέρη μου για διακοπές συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Πάνω στην κουβέντα μας της είπα ότι το αγόρι μου σκέφτεται να πάρει τον πρώτο του σκύλο (πολύ ρομαντικό για δύο ζωόφιλες) τότε εκείνη μου είπε ότι έχει έναν φίλο που βρήκε έναν σκύλο τον οποίο δεν μπορεί να τον κρατήσει κ είναι προς υιοθεσία και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Γίναμε φίλοι με τον Θέμη στο Facebook, που έχει βοηθήσει τόσο πολύ σε παρόμοιες υποθέσεις, και αρχίσαμε να ανταλλάσουμε πληροφορίες. Ο Τέντυ (γιατί έτσι τον ονόμασαν επειδή μοιάζει με αρκουδάκο) ήταν ένας σκύλος πολύ ταλαιπωρημένος με πρόχειρα κομμένη  ουρά ποιος ξέρει πως ….. Το...

Πάνε σχεδόν δύο χρόνια από το τηλέφωνο που δέχτηκα ένα απόγευμα από καλή μου φίλη: “έχουμε βρει ένα κουτάβι που αν το δεις θα τρελαθείς!”. Κάπως έτσι, έγινε η είσοδος του Ρούφους στο σπίτι μου και στην ζωή μου. Κλασική περίπτωση παρατημένου κουταβιού που ευτυχώς κατέληξε στα φιλόξενα χέρια των ανθρώπων του Puppies Park, πριν τη δικιά μου αγκαλιά. Σκύλο είχα μικρός και πάντα ήμουν στην συνέχεια κοντά σε σκυλιά φίλων. Όμως ένιωθα μια λαχτάρα για το δικό μου τετράποδο φίλο. Και όταν αυτός ήρθε, ανακάλυψα εκ νέου έναν ολόκληρο κόσμο: χαρές, παιχνίδι, δέσιμο όπως δύσκολα δένεσαι με άνθρωπο και παρέα – με έναν σκύλο δεν αισθάνεσαι ποτέ μόνος. Με πλήρη συνείδηση των ευθυνών και των αναγκών που έχει ένα κατοικίδιο, ώστε να μπορεί να υπάρχει μια αρμονική συμβίωση και απόλαυση αυτής...

Ο Κάρολος ήρθε σπίτι μου ένα ωραίο πρωί, όταν η προηγούμενη ιδιοκτήτρια του αποφάσισε να φύγει για το εξωτερικό και δεν "μπορούσε" να τον πάρει μαζί της. Με τον καιρό κατάλαβα πως ο Κάρολος ήταν πρόβλημα στο προηγούμενο σπίτι του και απλά αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν. Λέρωνε μέσα, έκανε ζημιές, ήταν υπερκινητικός. Αυτό όμως, δε με σταμάτησε από το να τον αγαπήσω από το πρώτο δευτερόλεπτο που τον είδα! Όσο τον ζούσα αντιλήφθηκα και άλλα πράγματα, όπως το φόβο του να μένει μόνος (πιθανώς έμενε πολλές ώρες μόνος του στο προηγούμενο σπίτι), και το ότι δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένος με τα αυτοκίνητα (πιθανώς δεν είχε βγει ποτέ βόλτα στο δρόμο) παρότι ήταν ήδη 1,5 ετών. Με τον Κάρολο είμαστε μαζί πλέον 10 μήνες και έχουμε γίνει αχώριστοι! Δε λερώνει πια μέσα στο σπίτι...

Βρήκα τη Γκρέις το Πάσχα του 2012. Ήταν ένα μωρό 30 ημερών και δυο κιλών, πεταμένο βίαια σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο χωριό μου, έξω από την Κόρινθο. Αρχικά προσπάθησα να την δώσω για υιοθεσία ,αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Παράλληλα αυτή η στρογγυλή χνουδομπαλα κοιμόταν σε ένα μικρό κλουβάκι δίπλα στο κρεβάτι μου αγκαλιά με ένα φούτερ μου και με συνόδευε ακόμα και στη δουλειά μου, μιας και έλειπα πολλές ώρες και δεν μπορούσα να την αφήνω μόνη. Ένα κουτάβι βλέπετε είναι ένα μωρό που χρειάζεται συνεχή φροντίδα και εγώ δεν είχα αποφασίσει να αποκτήσω σκύλο. Μετά από 3-4 εβδομάδες της βρήκα σπίτι και την έδωσα με βαριά καρδια, αλλα όταν λίγες μέρες αργότερα μου επιστράφηκε ήξερα ότι ήταν ο σκύλος μου για πάντα! Το πρώτο διάστημα ήταν λίγο δύσκολο, καθώς ένα κουτάβι χρειάζεται...

Η αλήθεια είναι πως πάντα ήθελα σκύλο από μικρο παιδί (έμπλεξα όμως με τις γάτες μεγάλη αγάπη και αυτή)...πάντα παρακαλούσα να εμφανίστει μπροστά μου ένα σκυλουνι που είχε την ανάγκη μου...ώσπου μια ηλιόλουστη μέρα του Μαΐου ο καλός θεουλης άκουσε τις προσευχές μου και μου έστειλε ένα...μπαίνοντας στην αυλή μου είδα ένα μικρο άσπρο κορμάκι κουρνιασμενο κάτω από το τραπέζι...αυτό δεν είναι γάτα σκέφτηκα...κοιτάζοντας βλέπω ένα κουταβάκι να τρέμει από το φόβο...το πήρα αγκαλιά και όταν κοίταξα τα ματάκια του...κατάλαβα οτι πια είναι δικό μου...αμέσως πήρα τηλέφωνο τον αγαπημένο μου ..."μάντεψε ,έχουμε σκύλο και είναι υπέροχος"..ο Μιχαλης την έβγαλε Μαιτε..που σημαίνει αγάπη...έχουνε περάσει 6 μήνες από τότε και το τρελοκόριτσο μας (σαν την μάνα της ...εμένα δηλαδή) έχει φτάσει τα 25 κιλά...είναι ένα πανέμορφο κορίτσι που τρέχει πάνω κάτω όλη μέρα δίνει φιλάκια...

Pepita.. a stray goes home! I remember the day I met Pepita like it was yesterday. I sometimes worked as volounteer on a dog yard which cooperates with a dog rescue station in Kalamata. We were waiting for a new “delivery” of around 15 strays from Kalamata to give to families. A friend of mine would go with his truck early in the morning, and I would go to the yard in the afternoon, after work, with a friend and his dog. I knew beforehand which dogs would arrive. I was torn between two dogs to take home with me. None of those was Pita. Both dogs were nice, but none was interested in me. I was a bit pissed about that but then there was this white yound dog that...

Είναι αλήθεια, αυτό το τυπάκι που βλέπετε στη φωτογραφία δεν γεμίζει το μάτι. Αδιάφορο χρώμα, απροσδιόριστη ηλικία λόγω μεγέθους, ένα τσιλιβιθρόνι με ιπτάμενα αυτιά. Κι όμως, η Λαρα είναι Κορίνθια, παιχνιδιάρα μέχρι εξαντλήσεως, η πρώτη στη σειρά για πάσα αθλητική δραστηριότητα, έτοιμη για ταξίδια, τσιγγάνα στις μετακινήσεις, ακούει άπταιστα την αγγλική, 5 λέξεις για να είμαστε ειλικρινείς, και δεν χάνει ποτέ την όρεξη της για κουκουνάρια! Θέλει να είναι μαζί μας συνέχεια ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πολύωρη ορεινή πεζοπορία στο καταμεσήμερο ή ξενύχτια στο Γκάζι πίνοντας κοκτέιλ μετά από μια πολύ κουραστική μέρα στο γραφείο. Καλά διαβάσατε, είναι εργαζόμενο κορίτσι, βγάζει επάξια τις κροκέτες της, καθημερινά για πάνω από 8 ώρες, με διαλλείματα παρακαλώ! Υπήρξε τυχερή -λένε- που εκείνη τη μέρα, ούσα 4 μηνών, δεν την πατήσαμε με το αυτοκίνητο, ξέρετε είναι...

Γεια σας, αυτός είναι ο Ερμής και εγώ ο Πέτρος τον βρήκα(με βρήκε), πριν 1,5 χρόνο περίπου, κουτάβι 4 μηνών ημιαίμο σέτερ. Ήρθε στο μαγαζί που δούλευα απέναντι από το Πάρκο Τρίτση, να αναζητήσει λίγη δροσιά λίγο νερό να ξεδιψάσει και τροφή. Ήταν Ιούλιος μήνας με αρκετή ζέστη,ήταν υποσιτισμένος, και φανερά κουρασμένος. Του βάλαμε νερό και του έδωσα και κάτι να φάει, στα ματάκια του έβλεπες μία μίξη συναισθημάτων και έπεσε για ύπνο.Η γούνα του ήταν βρώμικη και γεμάτη από αγκάθια στην αρχή τα πέρασα για τσιμπούρια,αλλά όταν τον έφερα σπίτι έκατσε αδιαμαρτήριτα να τον καθαρίσω,τον έκανα μπάνιο και του έδωσα πια να φάει ξηρά τροφή για κουτάβια,ήταν  φοβισμένος αλλά κουνούσε την ουρίτσα του από ευγνωμοσύνη!! Σαν κουτάβι έπεσε πάλι για ύπνο ξύπνησε μετά από 1 ώρα με εντερικά προβλήματα (διάρροια), πήρα...

Η Ιφιγένεια υιοθέτησε ένα φοβικό σκύλο πριν από 1,5 χρόνο. Σήμερα ζει με ένα υπέροχο πλάσμα που δεν φοβάται πια τους ανθρώπους και μαζί χαίρονται την κάθε στιγμή! Άλλος ένας περήφανος γονέας υιοθετημένου σκύλου μοιράζεται το μήνυμα μαζί μας: ΥΙΟΘΕΤΗΣΤΕ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ.  Δείτε την ιστορία τους εδώ: 

Η Σοφία ερωτεύτηκε τον Μίδα από το πρώτο λεπτό και τον υιοθέτησε στο δεύτερο!  Μια ιστορία υιοθεσίας και μεγάλης αγάπης! Δείτε την εδώ:

H Μαριλένα ή μάλλον ο Ερμής μας αφηγούνται τη δική τους ιστορία υιοθεσίας! Ήμουν αδέσποτος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Κρύο, ζέστη, πείνα, φόβος, για τους πρώτους 18 μήνες της ζωής μου αυτή ήταν η καθημερινότητά μου! Μέχρι που μια μέρα όλα άλλαξαν!! Ήμουν έρωτας από την πρώτη ματιά, έτσι είπε η μαμά μου! Και από τότε κουνάω συνέχεια ουρίτσα!! Λιάζομαι, τρώω χωρίς να φοβάμαι - ζητιανεύω και από το δικό της πιάτο γιατί είμαι λιγούρης αλλά ποτέ δεν μου χαλάει χατήρι, έχω πάντα καθαρό νερό, μέχρι και βόλτα στα χιόνια πήγα που δεν είχα ξαναδει ποτέ!! Και το κυριότερο; Κοιμάμαι!! άφοβα, πολύ και παντού!! Αν και αγαπημένο μου μέρος είναι ο καναπές μου!! Θέλω να πω σε όσους θέλουν να αποκτήσουν κατοικίδιο να μην αγοράσουν αλλά να υιοθετήσουν! Υπάρχουν...

Αυτή είναι η ιστορία της Ασημίνας του Bianco! Θα σας φτιάξει τη μέρα και θα σας κάνει χαμογελάσετε γιατί ... μαζί περνούν τέλεια και φαίνεται!  Δείτε την ιστορία τους εδώ:

Η Ελένη άνοιξε το σπίτι της για τη Feli και νόμιζε πώς δεν θα διαρκέσει πολύ. Μια ιστορία φιλοξενίας που κατέληξε σε μια ιστορία αγάπης!  Δείτε την ιστορία τους εδώ: